Słownik polsko-niemiecki. 2014.
obłaskawić — → obłaskawiać … Słownik języka polskiego
obłaskawiać — ndk I, obłaskawiaćam, obłaskawiaćasz, obłaskawiaćają, obłaskawiaćaj, obłaskawiaćał, obłaskawiaćany obłaskawić dk VIa, obłaskawiaćwię, obłaskawiaćwisz, obłaskawiaćaw, obłaskawiaćwił, obłaskawiaćwiony «oswajać dzikie zwierzę» Obłaskawić lisa.… … Słownik języka polskiego
obłaskawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obłaskawiaćam, obłaskawiaća, obłaskawiaćają, obłaskawiaćany {{/stl 8}}– obłaskawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obłaskawiaćwię, obłaskawiaćwi, obłaskawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ob- — + obe «przedrostek pełniący te same funkcje co przedrostek o , lecz występujący rzadziej (czasami obocznie)» a) → o w zn. 1 Obcałować, obeschnąć, obgotować, obciągnąć, o(b)sunąć się, o(b)trząść, obejrzeć się, obgadać, objadać, obciąć, o(be)drzeć … Słownik języka polskiego
obłaskawienie — ↨ obłaskawienie się n I rzecz. od obłaskawić (się) … Słownik języka polskiego
udomowić — dk VIa, udomowićwię, udomowićwisz, udomowićwij, udomowićwił, udomowićwiony udomawiać, rzad. udomowiać, udamawiać ndk I, udomowićam, udomowićasz, udomowićają, udomowićaj, udomowićał, udomowićany «oswoić dzikie zwierzę, przystosować je do służenia… … Słownik języka polskiego
ujarzmić — dk VIa, ujarzmićmię, ujarzmićmisz, ujarzmićmij, ujarzmićmił, ujarzmićmiony ujarzmiać ndk I, ujarzmićam, ujarzmićasz, ujarzmićają, ujarzmićaj, ujarzmićał, ujarzmićany «narzucić jarzmo, niewolę, podbić» Ujarzmić kraj. Narody ujarzmione. przen.… … Słownik języka polskiego
